Bir yılı geride bıraktık beraber. Ne kadar emek verdiğinizi, ne kadar risk aldığınızı, ne kadar büyük fedakarlıklar yaptığınızı, moralinizin ne kadar bozulabileceğini tahmin etmek çok zor. Sadece teşekkür etmek için değil, aynı zamanda biraz olsun yüreğinize su serpebilmek için yazıyorum. Sizin için, sizinle birlikte emek veren başka birileri de olduğunu, yalnız olmadığınızı, boşa kürek çekmediğinizi bilmeniz için yazıyorum. Hep kural ihlallerini, hep kötü örnekleri, hep umursamazları, hep sorumsuzları, hep düşüncesizleri görüyoruz. Bunları göre göre "Ben kimin için, ne için hayatımı tehlikeye atıyorum? Ben anamı babamı ne uğruna aylardır görmüyorum?" diye soruyor olabilirsiniz ama gönlünüzü karartmayın lütfen çünkü vicdanı kurumamış insanlar da var. Ben basın mensubuyum, işimi evden yapabilmem de mümkün olduğu için bir yıldır evimden çalışmayı tercih ediyorum. Her türlü kısıtlamadan muafım ama gerçekten ihtiyaç duymadığım için kısıtlama varken sokağa çıkmıyorum. Kimseyi evime almıyorum, kimsenin evine gitmiyorum. Ailemi, aileleri riske atmamak için bireysel olarak elimden gelen ne varsa yapıyorum. Bu mektubu kime yazıyorum bilmiyorum. Sen nasıl bir insansın, nasıl bir hekimsin bilmiyorum. Kafamdaki görüntüde koruyucu elbiseleri, N95 maskesi, yapışık gözlükleri olan biri var; terden buruşmuş bedenine rağmen, uykusuzluktan açık durmakta zorlanan gözlerine rağmen, yorgunluktan titreyen dizlerine rağmen hayat kurtarma çabasında olan biri var. Sen onlardan biri isen eğer, sana ne kadar teşekkür edersem edeyim, bunun asla yeterli olmayacağını biliyorum. Bir kere hastaneye gitmem gerekti, beni muayene eden doktor hastalarının sağlığını pek umursamıyor olsa gerek ki maske takmaya lüzum görmüyordu, tıpkı sokaktaki sürüyle insan gibi, bu mektubu ona yazmıyorum ama ben yine de onu korumak için maskemi anestezi verilene kadar bir saniye olsun çıkarmadım. Çünkü benim aklımda hep aynı şey var: ya benim dikkatsizliğim yüzünden birileri hayatını, birileri sevdiklerini kaybederse; benden bakkala, bakkaldan da bütün mahalleye bulaşırsa... Bu virüsten sonsuza kadar kaçamayabilirim belki ama bir gün bir sebeple hasta olup karşınıza çıkarsam bilmenizi isterim ki utanmadan yüzünüze bakabileceğim. Sizi ve ailenizi bir tane daha enfekte insanla yüz yüze getirmemek için hiç "Of!" demeden gayret gösteren benim gibi başkaları da var, kendi konforundan önce hiç tanımadığı insanların sağlığını düşünenler var, sıkılsa da bunalsa da pikniğe gitmek yerine evde televizyon izleyenler var, o maskeyi takmadan kapısını kargo görevlisine açmayanlar var... Bu savaşta sizin yanınızda duranlar var... Birlikte başaracağız. :)

Alıcı: Tüm Sağlık Çalışanları